Δημήτρης Νικολαϊδης ”Το θέατρο μου άλλαξε τη ζωή”

Η πρώτη σου επαφή με το σανίδι πότε ήταν;

Ήταν στη Θεσσαλονίκη , στο θέατρο ‘’ΑΝΕΤΟΝ’’ ήμουν ακόμα στη σχολή και με πήρε η Πέμη Ζούνη στο έργο ‘’Επικίνδυνες σχέσεις’’ που έκανα τον ‘’Βαλμόν’’

Στο θέατρο γνωρίζω ότι έπαιξες με μεγάλα ονόματα , θέλω την εμπειρία σου .

Δεν είχα καθόλου τρακ , ένιωθα ότι αυτά τα ονόματα μου δίνουν μια ώθηση. Θυμάμαι όταν έπαιξα με την Πέμμη Ζούνη στο Κρατικό θέατρο Βορείου Eλλάδος την παράσταση ‘’Λεωφορείο ο Πόθος’’ , το θέατρο ήταν κατάμεστο και τώρα ένας νέος ηθοποιός με τόσα μεγάλα ονόματα επί σκηνής , η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα δύο , τρία λεπτά υπήρχε ένα άγχος αλλά μετά έφυγαν όλα . Δεν υπήρχαν θεατές , σκηνή , μεγάλα ονόματα .Έπαιζα και το ζούσα

Τηλεόραση έχεις κάνει;

Έχω κάνει μικρούς ρόλους σε πολύ καλές σειρές όπως το ‘’Τέσσερα ‘’ του Παπακαλιάτη, ‘’η οικογένεια βλάπτει’’, ‘’ Είναι στιγμές’’, ‘’Τα μυστικά της Εδέμ’’ , ‘’Το τατουάζ’’ και σε πολλά άλλα

Αν συγκρίνουμε θέατρο και τηλεόραση , ποιο από τα δύο δίνει εσωτερική απελευθέρωση;

Το θέατρο. Ξέρεις το άκουγα και εγώ μικρός σε συνεντεύξεις ηθοποιών και απαντούσαν το θέατρο και έλεγα γιατί..Το θέατρο είναι μαγεία , είναι η άμεση επαφή με τους θεατές , είναι το χειροκρότημα, δεν θέλεις να τελειώσει η παράσταση. Φυσικά στο θέατρο δεν μπορείς να κάνεις λάθη , αλλά εκεί είναι το μαγικό, να πρέπει να το καλύψεις έντεχνα. Όλο αυτό είναι μαγικό.

Έναν ρόλο που έχεις παίξει και ταυτίστηκες απόλυτα με τον χαρακτήρα του ήρωα;

Σε κάθε ρόλο έβλεπα και την άλλη οπτική. Δηλαδή αν έπρεπε να ερμηνεύσω τον βιαστή, πρέπει να δικαιολογήσεις τον ρόλο σου. Που σημαίνει ότι δεν μπορείς να πεις , έτσι είμαι εγώ στη ζωή μου, αλλά πρέπει να μπεις στην ψυχοσύνθεση του βιαστή. Ένας όμως ρόλος που με σημάδεψε ήταν αυτός του Βαλμόν στις ‘’επικίνδυνες σχέσεις’’ τον οποίο ρόλο τον έχει παίξει ο Τζον Μάλκοβιτς

Το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν βγείς στη σκηνή;

Το σταυρό μου. Και ένας δάσκαλός μου θυμάμαι και μετέπειτα σκηνοθέτης μου ο Πάνος Δανελάς μου έλεγε ”Πατάω δυνατά το δεξί μου πόδι στη σκηνή και λέω τώρα θα βγω και θα τους σκίσω όλους”

Έναν ρόλο που θα ήθελες να ερμηνεύσεις στο μέλλον;

Δεν το έχω σκεφτεί αυτό . Θα ήθελα βέβαια αν και έχω παίξει στο έργο λεωφορείο ο πόθος , θα ήθελα να έπαιζα τον Κοβάλσκι αλλά επειδή έχει περάσει η ηλικία μου δεν θα τον παίξω ποτέ

Έχεις ασχοληθεί με σκηνοθεσία σε θεατρικές ομάδες ερασιτεχνικές ;

Ναι έκανα σκηνοθεσία σε ερασιτεχνικές ομάδες και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη , συγκεκριμένα στην θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Νεοχωρούδας , και ομολογώ πως ενώ έπρεπε να φύγω για προσωπικούς λόγους από Θεσσαλονίκη και έτσι αναγκαστικά έπρεπε να αφήσω την ομάδα , οι ώρες που πρόλαβα να έχω μαζί τους μου έχουν μείνει μέσα μου και τους έχω παιδιά μου , στεναχωρήθηκα που έπρεπε να φύγω, όμως ξέρω ότι το έργο ‘’ένα βότσαλο στη λίμνη ‘’ που ανέβηκε με άλλον σκηνοθέτη είχε μεγάλη επιτυχία και χαίρομαι γι’ αυτό . Σαν σκηνοθέτης βλέπεις τα λάθη από άλλη πλευρά. Όταν είσαι στη σκηνή δεν βλέπεις τους άλλους , ενώ σαν σκηνοθέτης βλέπεις τα πάντα. Είναι πολύ δημιουργικό

Σήμερα με τις καταστάσεις που υπάρχουν , ο κλάδο σας αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, δεδομένου ότι είναι κλειστά τα θέατρα. Οι διαδικτυακές παραστάσεις θεωρείς ότι είναι μια λύση ;

Είναι πολύ καλή λύση. Γιατί με όλα αυτά που ακούγονται και με κλειστά θέατρα χάνετε η μαγεία του θεάτρου . Αλλιώς είναι δια ζώσης. Αλλά ναι, από το τίποτα καλύτερα έτσι. Από τα να είναι κλειστά τα θέατρα . Βέβαια το θέατρο δεν θα πεθάνει ποτέ. Έχουμε φτάσει σε ένα πολύ άσχημο σημείο όχι μόνο με θέατρα κλειστά αλλά και με όλες αυτές τις καταστάσεις που βλέπουμε γύρω από το χώρο του θεάτρου τα οποία είναι λυπηρά που όλοι τα έχουμε ζήσει , όλοι τα βλέπαμε απλά ήρθε η περίοδος να βγουν προς τα έξω. Έχασε όλη του τη μαγεία το θέατρο αλλά μετά από αυτή την κάθαρση θα έρθει η αναγέννηση του γιατί έχει καλλιτέχνες και καλούς καλλιτέχνες , νέους και ταλαντούχους

Σήμερα ένας ηθοποιός μπορεί να ζήσει μόνο από το επάγγελμά του και δεν μιλάω για τώρα που είναι και η πανδημία. Τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση γενικά;

Όχι δυστυχώς μόνο ένα 10% μπορεί να ζήσει χωρίς άλλη δουλειά . Όλοι οι υπόλοιποι κάνουν και άλλη δουλειά .

Πάμε λίγο πίσω στην εφηβεία , λίγο πριν τελειώσεις το σχολείο… Φανταζόσουν τον εαυτό σου ηθοποιό ; Η οικογένειά σου ήταν δίπλα στην απόφαση αυτή;

Από πολύ μικρή ηλικία ήθελα να γίνω ηθοποιός. Έφευγαν οι γονείς μου από το σπίτι και εγώ έπαιζα θέατρο. Όταν τελείωσα το σχολείο τότε στη Θεσσαλονίκη ήταν μόνο η κρατική σχολή θεάτρου που έμπαινε ένα πολύ μικρό ποσοστό και ίσως μια ακόμη σχολή. Όταν είπα ότι θα κατέβω Αθήνα να σπουδάσω ηθοποιός ο πατέρας μου με στήριξε αλλά η μητέρα μου έφερε σοβαρή αντίρρηση και έτσι για μερικά χρόνια το άφησα λίγο πίσω

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Υπάρχουν και σχέδια και προτάσεις και τώρα υπήρχε μια πρόταση για μια ταινία της Ντίσνεϊ για τον Αντετοκούμπο αλλά όλα τώρα είναι πολύ δύσκολα. Σε ένα, δυο χρόνια θα είναι καλά

Μια φράση που σε εκφράζει και θα ήθελες να μπει τίτλος σ’ αυτή τη συζήτηση;

‘’Το θέατρο μου άλλαξε τη ζωή’’

Δημήτρη σ’ ευχαριστώ που ήρθες στη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης’’, εύχομαι πάντα επιτυχίες σε ότι κάνεις και θα σε περιμένω και πάλι να καθίσουμε στη γωνίτσα μας να μιλήσουμε!!!

Χαρά μου που ήρθα στην παρέα σας