”Γωνιά Χαλάρωσης ”
9 Φεβρουαρίου 2021
Σίγουρα είναι πολλοί εκείνοι που διαβάζοντας το άρθρο θα θυμηθούν πως ήταν κάποτε τα σχολεία μας, τους ”κανόνες” που είχαμε …
Και για όσους δεν θυμούνται ή είναι νεότεροι , ένα θα πω…
Πως είναι σήμερα;;; Ε καμία μα καμία σχέση
Πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο δεν θυμάστε την μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά που φορούσαν οι μαθητές και μαθήτριες της χώρας έως και το 1982;
Η χαρά μας ήταν πότε θα πάμε να αγοράσουμε τη νέα μας ποδιά και μετά αγωνία μέχρι την πρώτη ημέρα στο σχολείο για να την φορέσουμε …Όχι όλοι βέβαια γιατί υπήρχαν και μαθητές που δεν τους άρεσε η ποδιά (κυρίως οι μαθήτριες και οι μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου)
Σύμφωνα με την τότε κρατούσα άποψη η ομοιομορφία των μελών της μαθητικής κοινότητας ήταν ο στόχος της καθιέρωσης “στολής” για τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 του 1960 και του 1970 το μαθητικό ντύσιμο είχε τη δική του ιστορία.
Η ποδιά ήταν το κατεξοχήν υποχρεωτικό ρούχο για τους μαθητές και τις μαθήτριες, σε μπλε χρώμα,
η διαφορά ήταν ότι τα αγόρια φορούσαν την ποδιά σε μικρότερο μήκος , περισσότερο σαν μπλούζα και από κάτω καθωσπρέπει παντελονάκια.
Η μπλε σχολική ποδιά για πολλά χρόνια μαρτυρούσε την ιδιότητα του μαθητή, υπηρετούσε την ομοιομορφία των μελών τις μαθητικής κοινότητας.
Τις ποδιές τις αγόραζαν οι περισσότεροι από βιοτεχνίες και κόστιζαν από 400 δραχμές έως 700 δραχμές και όσοι ήταν στις μεγάλες πόλεις από τα μεγάλα καταστήματα .
Όσοι είχαν μεγάλη οικονομική επιφάνεια φορούσαν Τσεκλένης, που κόστιζαν τα διπλάσια χρήματα και τις οποίες φορούσαν λίγα παιδιά.
Βέβαια στα ιδιωτικά σχολεία ήταν πιο κυριλάτες. Κάθε χρόνο έβγαιναν και καινούργια σχέδια,
άλλοτε με κουκούλα άλλοτε χωρίς,
πότε με κρικάκια
ή με θέση για ομπρελίτσα,
με θέσεις για μολύβια
ή με σούρα στη μέση.
Τα αγόρια κάποτε φορούσαν και καπέλο…
Στη δεκαετία του 1950 τα αγόρια ήταν αναγκασμένα να φορούν καπέλα που ονομάζονταν ‘’κουκουβάγιες’’ λόγω του λογοτύπου που βρίσκονταν επάνω.
Ήταν πηλήκιο από μάλλινο ύφασμα τσόχα μαύρη, μπροστά στη μέση,
πάνω από το γείσο είχε μια κορόνα, μια κουκουβάγια κεντημένη με χρυσή κλωστή και πούλιες αστραφτερές στα δυο της μάτια.
Η κουκουβάγια ήταν στη μυθολογία το ιερό πουλί της Αθηνάς, της θεάς της σοφίας, και γι’ αυτό έγινε το έμβλημα της μαθητιώσας νεολαίας.
Δεν ήταν πάντα μπλε η ποδιά
Τη δεκαετία του ’50 η ποδιά ήταν μαύρου χρώματος και μακριά κάτω από το γόνατο.
Το 1965, ο Γεώργιος Παπανδρέου άλλαξε το χρώμα της από μαύρο σε μπλε
και συνέταξε και την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας με τα υποχρεωτικά της χαρακτηριστικά.
Στο πέτο έπρεπε η κάθε μαθήτρια να φορά κονκάρδα, όπου αναγραφόταν το σχολείο και η τάξη ενώ το μήκος της ποδιάς ήταν απαραίτητα κάτω από το γόνατο.
Το 1962 καταργήθηκε το πηλήκιο στα αγόρια. Βέβαια, τα αγόρια για τα επόμενα χρόνια θα έπρεπε να προσέχουν και αυτά την εμφάνισή τους στο σχολείο.
Η μπλε ποδιά είναι σίγουρα τα ρούχο που έχει σημαδέψει τις γυναίκες (όσες δηλαδή την πρόλαβαν) και που μεγαλώνοντας πολλές νιώθουν μία νοσταλγία στη θύμησή της. Βέβαια, από τη δεκαετία του ’50 μέχρι και την κατάργησή της, εξελίχθηκε.
Το μήκος παρέμενε μέχρι το γόνατο το πολύ, όμως, στην πορεία προστέθηκε ο λευκός γιακάς στον οποίο μπορούσες να κάνεις διάφορες προσθήκες,
ειδικά αν είχες μητέρα ή γιαγιά που έπλεκαν με το βελονάκι.
Τα κορίτσια μπορούσαν να τις συνδυάσουν με τα παπούτσια της επιλογής τους, συνοδευόμενες, όμως,
πάντα με το λευκό σοσονάκι ή τη λευκή κάλτσα μέχρι το γόνατο, που μπορεί να είχε διάφορα σχεδιάκια στο πλάι.
Η ημέρα που καταργήθηκε ήταν …
5 Φεβρουαρίου το 1982, όταν στο βραδινό δελτίο ειδήσεων ανακοίνωσαν
ότι από το πρωινό της επόμενης ημέρας η σχολική ποδιά δεν ήταν πλέον υποχρεωτική για τις μαθήτριες.
Ο υπουργός Παιδείας της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Λευτέρης Βερυβάκης ανακοίνωνε με κάθε επισημότητα την απόφαση για την κατάργησή της.
Τα νέα της κατάργησης ενθουσίασαν τα κορίτσια και δη εκείνων των μεγαλύτερων τάξεων.
ήταν κάτι σαν η… αποτίναξη του ζυγού.
Και ταυτόχρονα, το δικαίωμά τους να αποφασίζουν για την εμφάνισή τους και να προσδιορίζουν οι ίδιες το στυλ και την προσωπικότητά τους.
Αν η κατάργησή της ήταν σωστή ως απόφαση ή όχι;
Και αν κατάφερε το σκοπό της να αναπτύξει την προσωπικότητα του παιδιού, είναι μεγάλη κουβέντα.
Γιατί σε κάθε ναι μεν, υπάρχει κι ένα αλλά…
πηγή πληροφοριών: https://www.rethemnosnews.gr/
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook
Στον παρακάτω σύνδεσμο θα πάρουμε μια μικρή εικόνα πως ήταν τα σχολεία κάποτε και οι μαθητές του ..
για να θυμηθούμε εμείς οι μεγαλύτεροι και τελικά να πούμε ”τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα” και ας πρόλαβα την ποδιά μέχρι την τρίτη δημοτικού…
